замин

I

[زمين]

1. хок

2. масоҳате, ки ба қитъаҳо ҷудо карда, дар он киштукор мекунанд, киштзор, мазраа; ислоҳоти замин ниг. ислоҳот; замини вақф таър. замине, ки аз тарафи касе ба масҷид, мадраса ва ғ. бахшида мешуд, ба шарти истифодаи даромади он ба таъмири ин биноҳо ва таъмини талаба, мударрис ва ходимони онҳо; замини дарёбод замини беоби соҳилҳои дарё; замини кишт киштзор, мазраа; замини мурда замине, ки дар натиҷаи солҳо кишт накардан ғайри қобили зироат шудааст; замини обӣ киштзори обёришаванда, ғайри лалмӣ; замини обчакорӣ қитъае, ки дар он сабзавот кишта шудааст; замини пахта пахтазор; замини фарбеҳ замини ҳосилхез

3. таги ҳар чиз: замини ҳавз, замини хона ва ғ.

4. кураи арз, яке аз сайёраҳое, ки мо, инсонҳо, дар он ҳаёт ба сар мебарем

5. мамлакат, кишвар; замину замон тамоми дунё; ҷаҳон; ба замин задан а) ба замин андохтан, ба хок яксон кардан чизе ё касеро; беҳурмату беқадр кардан касеро; б) мағлуб кардан; ба замин задани сухани касе гапи касеро ба эътибор нагирифтан; хоҳиши касеро иҷро накардан; замин кафид(а), одам баромад одам ниҳоят бисёр буд, мардум хеле зиёд буд; замин накафид, ки дароям бисёр шарм доштам, сахт хиҷолат кашидам; замин сахту осмон баланд ҳеҷ илоҷ нест, ҳеҷ чора нест; дар ҷое ба доди касе намерасанд; фарқ аз замин то осмон аст дар байни ду чиз тафовут ниҳоят калон аст

II

[زمين]

а. кит. барҷомонда, он ки ба сабаби беморӣ аз ҷой ҷунбида наметавонад ё бо пой рафта наметавонад

III

[زمين]

а. кит. гарав, қавл